Cryptoasset
Cryptoasset چیست؟
Cryptoasset یا همان دارایی رمزنگاری شده از رمزنویسی، Consensus Algorithm، Distributed Ledger ، Peer-to-Peer Technology و یا Smart Contract استفاده می‌کنند تا به‌عنوان ذخیره‌کننده ارزش، وسیله مبادله، واحد حساب، یا برنامه غیرمتمرکز (DApp) عمل کنند. چهار نوع متداول از Cryptoasset وجود دارد: ارزهای دیجیتال، توکن‌های کاربردی، توکن‌های امنیتی و Stablecoin ها.
ارزهای رمزپایه رایج ترین آنها هستند، دو دارایی بزرگ از نظر Market Capitalization در بازار ارزهای دیجیتال، بیت کوین (BTC) و اتریوم (ETH) متعلق به این طبقه هستند.
ارزهای رمزنگاری شده Coin هایی هستند، یعنی دارایی‌های کاملاً مستقل که می‌توانند بین شرکت‌کنندگان در شبکه‌هایشان معامله شوند و از فناوری بلاک چین برای عملکرد استفاده کنند. بلاک چین یکDecentralized Ledger از تمام تراکنش‌هایی است که تا کنون با یک ارز دیجیتال خاص انجام شده‌اند، که با استفاده از مکانیزم Consensus ، مانند POW یا POS، نگهداری و به‌روزرسانی می‌شود.
Utility Token به معنای دقیق کلمه Coin نیستند، زیرا روی بلاک چین خود اجرا نمی شوند. با این حال، آنها همچنان از بلاک چین پلتفرم مادری که مبتنی بر آن هستند، مانند اتریوم یا EOS (EOS) استفاده می کنند. توکن های Utility به این دلیل نامیده می شوند که می توانند برای دسترسی به یک محصول یا خدمات خاص استفاده شوند. به عنوان مثال، Storj (STORJ) به شخص اجازه می دهد برای استفاده از فضای ذخیره سازی غیرمتمرکز در شبکه خود هزینه پرداخت کند. Utility Token هنوز هم می توانند به عنوان وسیله ای برای مبادله استفاده شوند، اما این هدف اصلی آنها نیست.
توکن‌های امنیتی، Cryptoasset شده هستند که ارزش خود را از سایر دارایی‌ها، اعم از فیزیکی و دیجیتالی که قابل معامله هستند، می‌گیرند. این توکن‌ها تابع مقررات امنیتی هستند، مانند آنچه توسط کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) اجرا می‌شود.
در نهایت، Stablecoin ها نوعی از Cryptoasset هستند که قیمت آنها با ارز سنتی مانند دلار آمریکا یا یورو مرتبط است. نمونه هایی از Stablecoin ها عبارتند از تتر (USDT) و DAI (DAI).