Ciphertext

Ciphertext چیست؟

در دنیای رمزنگاری، Ciphertext نتیجه رمزگذاری است که با استفاده از یک الگوریتم بر روی Plaintext (متن ساده) انجام شده است و این الگوریتم به نام Cipher شناخته می شود.

Ciphertext به عنوان اطلاعات رمزگذاری شده شناخته می شود زیرا حاوی Plaintext اصلی است که توسط شخص غیرمجاز قابل خواندن نیست یا به عبارت دیگر شخص یا رایانه ای که Cipher مناسب برای Decryption (رمزگشایی) آن را ندارد.

Decryption فرآیند تبدیل یک Ciphertext به یک Plaintext قابل خواندن است.

Cipher به خودی خود الگوریتمی است که می تواند برای دستیابی به Ciphertext روی Plaintext اعمال شود. این خروجی غیرقابل خواندن یک الگوریتم Encryption (رمزگذاری) است.

به خاطر داشته باشید که الگوریتم‌های Encryption (رمزگذاری) قبلی که به صورت دستی انجام می‌شدند با الگوریتم‌های مدرنی که از طریق استفاده از ماشین اجرا می‌شدند متفاوت است.

یکی از انواع Cipher ، رمز جایگزین (Substitution Cipher) است که جایگزینی برای Plaintext (متن ساده) ارائه می دهد. سپس یک Substitution Cipher چند الفبایی وجود دارد، که در آن از یک الفبای ترکیبی برای رمزگذاری متن ساده استفاده می شود، جایی که در نقاط تصادفی به یک الفبای ترکیبی متفاوت تغییر می کند که تغییر را با یک حرف بزرگ نشان می دهد.

سپس رمز جابجایی (Transposition Cipher) وجود دارد که به عنوان Rail Fence Cipher شناخته می شود و جایگشت Plaintext است.

همچنین یک رمز جایگشت (Permutation Cipher) وجود دارد، که در آن موقعیت‌هایی که توسط Plaintext نگه داشته می‌شوند به یک سیستم منظم منتقل می‌شوند تا  Permutation Ciphertext از خود Plaintext باشد.

در رمزنگاری با Private-Key، مهاجم از Plaintext و Ciphertext مربوطه آگاه است. فرستنده و همچنین گیرنده دارای یک Key از پیش مشترک هستند و این Key از هر شخص دیگری مخفی نگه داشته می شود. DES و AES الگوریتم هایی هستند که در نوع رمزگذاری او استفاده می شوند.

در رمزنگاری با Public-Key، از دو Key مختلف (Private-Key و Public-Key) برای Encryption (رمزگذاری) و خود فرآیند Decryption (رمزگشایی) استفاده می‌شود، جایی که فرستنده از Public-Key برای انجام رمزگذاری استفاده می کند و گیرنده Private-Key را نمی شناسد.

بازگشت به صفحه اصلی لغتنامه